PRI LU TERREMOTO DI LU 1828

Terremoto: Oggi come ieri continua a mietere vittime

 

Filippo Zizzo (29.07.1791   –   23.02.1873)

FILIPPO ZIZZO :  Così lo ricordano i suoi contemporanei:
Anche noi ci possiamo gloriare dei poeti così detti zappatori:  Zizzo n’è  uno dei più illustri: le sue poesie vanno per la bocca di tutti i nostri contadini che le sanno a memoria e le recitano mentre lavorano la terra.
Nato nel 1791  fu  presente a tutte le sedute accademiche del tempo, ed era bello sentirlo poetare sui temi assegnati dall’occasione festiva ed accademica, nell’abbigliamento villereccio di allora. Tutti lo ricordano con vero piacere : perché rivelava un ingegno sorprendente ed una Musa tutta fuoco ed ardimento, non priva di quell’arte che è spontanea imitazione della natura.

PRI LU TERREMOTU DI LU 1828

Tremu comu  ‘na pampina di ciuri

Ora chi a mia gìà tocca di cantari

Vidennu a tanti celibri dutturi.

Cca nun cridennu veniri a truvari

Sti gran talenti di la puisia

Chi mi fannu cunfunniri e turbari.

Dicu si un cantu chi un è pulizia

E si jeu cantu nn’arrestu affruntatu.

Nun sacciu chi risolviri vurria.

Ma pinsannu a stu puntu a lu trattatu

Mentri chi su gnuranti e dotti siti

Ieu cantu e divu essiri scusatu.

Prima vogghiu però chi cunusciti

Ch’un sonnu pigghiai lu mè argumentu

E vuiautri signuri mi sintiti.

Una nuvola oscura e un forti ventu

Mentri durmia di lu pagghiaru acantu

Mi spingeru dinterra ntra un momentu

Mentri era chinu di paura e scantu

Chista nuvula stissa mi purtau

Auta chiù di la luna nautru tantu.

Essennu mmezzu all’aria calmau

Ddu ventu chi purtatu micciavia

E la nuvula scura si firmau.

Dda vicinu la nuvula vidia

Supra d’un carru  ‘na donna ‘nfucata

Cu na manu a lu cintu e l’occhi a mia

Ntra l’autra manu  ‘na lucenti spata

Chi di lu tagghiu focu sfaiddava

E gridannu dicia sugnu spiegata.

Mittuta supra un pedi minacciava

Vinnitta sdegnu collura e fururi

C’un so sguardu la nuvula trimava.

E jeu dolenti chinu di tirruri

Cu la menti confusa ed occupata

Oimè dissi mi trovu all’ultim’uri !

Si pri casu spirissi a l’impinsata

E cadi  ‘nterra sta nuvula pazza

Di l’anciuli ribelli la cascata.

Guardu ancora la donna e lu so vrazzu

L’avia  vicinu quasi a la mia testa

Mi sintia di la morti l’amminazzu.

Dumannu ajutu e viu  ‘na donn’onesta

Bianchissima  ‘ntra un biancu nuvulatu

C’un specchiu  ‘mmanu primurusa e lesta.

Ntra lautra manu d’argentu annoratu

Un fonti d’acqua pura scaturenti

Pri difenniri a mia s’ha prisintatu.

Adda donna terribili e putenti

La quali a lu vidirila allintau

Di la manu dda  spata viulenti

Dd’acqua pura lu focu ci astutau

E ddu specchiu lucenti e cristallinu

Tutta l’ira e lu sdegnu ci livau.

La nuvula un si mossi, ccà mischinu

Fui chiamatu a la nfretta ed attirrutu

M’arrisbigghiu di bottu e viu un sassinu.

Nun sapennu lu chi stav’alluccutu

E vidennu li genti spavintati

Gridannu pietà pirdunu aiutu:

Cci dumannai a tutti ‘mpauriti

Mi rispusiru, un forti tirrimotu

Cadiri n’avia fattu la citati.

Chistu  ‘nsintiri m’attirrisciu e votu

La testa, e cu la manu m’aiu datu

Ntra la frunti : o lu sonnu vi dinotu.

Lu ventu chi ntr’allaria mi à purtatu

Fu lu piccatu riu  tristu e profanu

Contru di l’autru Diu benignu e gratu.

La donna forti cu la spata ‘mmanu

La divina giustizia adirata

Contra lu piccaturi indignu e vanu.

La nuvila trimanti anniuricata

La cità di Marsala mei Signuri

Ch’unn’avia già caduta all’impinsata.

L’autra donna, Maria fu o piccaturi

Lu specchiu come specchiu di Giustizia

L’acqua misericordia ed amuri.

Tinitivilla a menti sta nutizia

Chi ‘nsonnu  fu figura a tutti quanti

Cu spaventu tirruri e cu tristizia.

Chista vergini pura e trionfanti

N’ottinni lu pirdunu a li piccati

Comu matri di Diu leta e custanti

Pri Maria nun semu vittima ristati

Sutta li pricipizii di li mura

Pri Maria ristau  ‘mpedi la citati.

Maria  nni libirau  nni desi accura

Di stu flagelu orribili castiu

Comu nostr’avvucata e prutittura.

Cu na priera sua tuttu ottiniu

C’un sguardu di lu so maternu amuri

Placau lu sdegnu ad un sdignatu Diu.

Ma pinsannu e trimannu o piccaturi

Si cu st’avvisu nun mutamu statu

Sarà vicinu l’eternu fururi.

Ad onta chi Maria l’ira ha placatu

Di Diu, nni  farrà sempri resistenza

Diu nun pirduna mai l’omu ‘mpiccatu.

Marsalisi facemu pinitenza

Chi si vita un mutamu d’oggi  ‘nnanti

Marsala cadirà quannu un si pensa.

Maria nui piccaturi tutti quanti

Comu matri di Diu, di vui spiramu

La grazia pri nui santificanti

Comu nostr’avvucata a vui chiamamu

Comu nostra patruna a vui vulemu

Comu nostra rigina a vui lodamu.

E vui pri sempri a tutti quanti semu

Difinnitici o matri piatusa

Chi nui offenniri a Diu chiu nun vulemu.

Comu vui siti  ‘ncelu gluriusa

La terra festa fa, loda e ricava

La vostra santità vitturiusa.

Marsala grida cu  ‘na vuci brava.

Ad onta di Luciferu  ‘nfernali

Viva pri sempri Maria di la Cava

Chi ni libera e salva d’ogni mali.